"Opoka" i "Narzędzie wybrane"

1. Kościół jest zbudowany na fundamencie Apostołów. Wśród nich wyróżniają się dwaj: Piotr (skała/opoka – «Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój») i Paweł  (wybrane narzędzie – «wybrałem sobie tego człowieka /Pawła/ za narzędzie»). Żyjemy ich wiarą i misją przekazywania tej wiary dalej. Oni dali nam Jezusa (poprzez głoszenie Dobrej Nowiny i Sakramenty święte). Dzięki Nim tworzymy wielką wspólnotę Kościoła, Ludu Bożego, którego centrum jest Jezus Chrystus. To jest Kościół Jezusa Chrystusa, ale także jest to Kościół apostołów (apostolski), jest to wreszcie nasz Kościół. Każdy z nas nie tyle należy do Kościoła, co tworzy Kościół, jest Kościołem – jeśli trwa w jedności ze wspólnotą Kościoła. Posługując się obrazem budowli mówimy: Piotr i Paweł (apostołowie) są fundamentem Kościoła. Natomiast my wszyscy „kamieniami / cegłami/”.  Jak każdy kamień, tak i fundament jest częścią całości – budowli. Co tydzień powtarzamy w Wyznaniu wiary: «Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół».
2. Kościół jest jeden i katolicki (= powszechny). Św. Ireneusz z Lyonu, żyjący w II stuleciu, wyjaśnia na czym ta jedność i katolickość polega. „Kościół rozsiany po całym świecie pieczołowicie strzeże tej doktryny i tej wiary, tworząc niejako jedną rodzinę: ta sama wiara, wyznawana jedną duszą i jednym sercem, to samo przepowiadanie, ta sama nauka i tradycja, wypływające jak gdyby z jednych ust. Różne są języki w różnych regionach ziemi, ale jedna i ta sama jest siła tradycji. Kościoły Germanii nie mają innej wiary czy tradycji niż Kościoły w Hiszpanii, Galii, Egipcie, Libii, na Wschodzie czy w środkowej części świata. Tak jak słońce, które jest dziełem Boga, jest jedno i takie samo na całym świecie, tak światło prawdziwej nauki jaśnieje wszędzie i oświeca wszystkich ludzi, którzy dążą do poznania prawdy” (Adv. haer., I 10, 2).
3. W Uroczystość Apostołów Piotra i Pawła kierujemy nasze (zapewne i modlitwy) w kierunku Rzymu. Tam miłość do Jezusa, któremu heroicznie służyli, osiągnęła szczyt, wypełniła się w męczeńskiej śmierci przez ukrzyżowanie (Piotr) i ścięcie mieczem (Paweł). Każdy z apostołów (także wielu świętych) pragnął upodobnić się do Chrystusa także i w śmierci. Tam są ich groby (szczątki). „Pielgrzymujemy” duchem do ich grobów, bo chcemy im oddać należną cześć i razem z nimi wielbić Jezusa, który posłużył się „słabym” Piotrem i swoim prześladowcą („Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?) Pawłem w założeniu swego Kościoła, czyniąc ich „fundamentem”. Prochów Piotra i Pawła nie zobaczymy. Zobaczymy natomiast żywego „Piotra naszych czasów”, papieża Franciszka, prawdziwego następcy św. Piotra. W tych trudnych czasach zamętu, wrogości wobec Jezusa i Kościoła, musimy go wspierać modlitwą, aby wspomagany światłem Ducha Świętego kierował łodzią Kościoła zgodnie z wolą Jezusa Chrystusa.
4. Nie możemy zapomnieć o mężczyznach noszących imię Piotr bądź Paweł. Jest ich bardzo dużo w Polsce. Piotrów ok. 700 tyś. a Pawłów ponad 500 tyś. Trzeba jeszcze uwzględnić kobiety o imieniu Paulina / Paula. Solenizantek i solenizantów dnia dzisiejszego jest bardzo dużo. Pragniemy im złożyć najlepsze życzenia a szczególnie solenizantom z parafii i tym, którzy do naszego sanktuarium uczęszczają. Niech ich patron (opiekun) Piotr czy Paweł czuwają nad nimi, chronią od wszelkiego zła, wypraszają u Jezusa wszystko co potrzebne do dobrego życia, do ukochania Jezusa ponad wszystko. 100 lat życia w zdrowiu i pokoju ducha. 

          Wśród solenizantów dnia dzisiejszego jest nasz ks. Paweł Sworst. W ogłoszeniach (23.06.) ks. Proboszcz zachęcał do modlitwy w intencji Solenizanta: „Polecajmy jego osobę Dobremu Bogu przez wstawiennictwo Matki Bożej Fatimskiej, św. Michała Archanioła oraz swojego świętego patrona św. Pawła – wypraszając dla niego Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego, zdrowie i potrzebne łaski w dalszej  posłudze kapłańskiej, w życiu zakonnym  i w życiu osobistym”. Oby te życzenia się spełniły. Wszystkiego najlepszego. Ad multos annos! (Wiele lat życia).