Odpust i pożegnanie ks. Jakuba

16 lipca kościół katolicki obchodzi liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel - Matki Bożej Szkaplerznej. Wiąże się ono z objawieniami, jakie otrzymał generał zakonu karmelitańskiego Szymon Stock w 1251 r. Otóż Matka Najświętsza miała mu wręczyć szkaplerz, dając jednocześnie obietnicę, że wszyscy, którzy będą go nosić, unikną kary potępienia.

Dla całego Kościoła święto to zatwierdził papież Benedykt XIII w 1726 roku. Szkaplerz obok różańca stał się jednym z podstawowych nabożeństw maryjnych. Dziś wiele osób nosi medaliki szkaplerzne. Najsłynniejszym miłośnikiem nabożeństwa szkaplerznego był św. Jan Paweł II, który znak opieki Matki Bożej przyjął w wieku chłopięcym u karmelitów bosych w Wadowicach.

Znak szkaplerza wprowadza nas w rzeczywistość duchowego macierzyństwa Maryi. Pod krzyżem Chrystusa otrzymała Ona zadanie troski o każdego człowieka, bez względu na to, czy jest on tego świadomy czy też nie, i towarzyszenia mu w drodze do życia wiecznego.

Stolica Święta uznała szkaplerz jako sakramentale, czyli znak, który uosabia noszących go do łatwiejszego przyjęcia łaski i bardziej skutecznego pogłębiania życia duchowego, podkreślając, że obok różańca jest on podstawową drogą realizacji duchowego macierzyństwa Maryi względem nas.

Cały maryjny kult Kościoła Świętego, wszystkie jego maryjne znaki i nabożeństwa, a więc i nabożeństwo szkaplerzne, służą realizacji zaszczytnego powołania człowieka do jedności z Jezusem przez Maryję: "Z woli Bożej niczego nie otrzymujemy bez pośrednictwa Maryi; tak jak nikt nie może przyjść do Ojca, jak tylko przez Syna, tak też nikt nie może zbliżyć się do Chrystusa, jak tylko przez Jego Matkę" (Leon XIII, Octobri mense, 196).

Uroczystej Mszy świętej odpustowej w Góreckim Sanktuarium w niedzielę 19 lipca o godz. 12.00 przewodniczył i homilię wygłosił ks. Jan Sroka ze Wspólnoty Ruchu Focolari z Trzcianki. W swoim słowie zachęcał byśmy byli świętymi, a jako sposób wskazywał naśladowanie Matki Bożej. Przypomniał również tę najważniejszą i piękną prawdę, że jesteśmy ukochanymi dziećmi Boga. Jego niezwykłe poczucie humoru i Boża radość udzieliła się chyba wszystkim wiernym zgromadzonym na placu fatimskim.

W tegoroczne świętowanie wpisało się jeszcze jedno wydarzenie. Po 4 latach posługi naszą wspólnotę parafialną i zakonną opuścił ks. Jakub Kasprzycki. Słowa podziękowania wyraził na początek ks. Proboszcz Antoni. Następnie wdzięczność za jego pracę wyrazili parafianie oraz poszczególne grupy. W jednym z przemówień padły słowa: "To niełatwy moment dla nas wszystkich. Jest w naszych sercach smutek i żal, że tracimy kapłana, którego serdecznie polubiliśmy. Ale od smutku większa jest wdzięczność, że kogoś takiego pomiędzy nami mieliśmy".

Księże Jakubie - Dziękujemy!