Niedziela Chrztu Pańskiego

Dziś pochylamy się nad tajemnicą chrztu Pana Jezusa. Jezus przyjął chrzest od Jana Chrzciciela w wodach Jordanu. Gdy się modlił, „otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»”.

Pan nie potrzebował obmycia z grzechów, nie miał grzechu! Ale my, gdy przyjmowaliśmy chrzest, zostaliśmy obmyci z grzechu pierworodnego i z każdego innego grzechu! Chrzest święty gładzi grzech. W momencie chrztu z człowieka oddanego grzechowi rodzi się człowiek świętości i dobra.

Na Jezusa zstąpił Duch Święty. Sakrament chrztu sprawia, że na nas zstępuje i trwa w nas Duch Święty. Duch Boży przenika nasze wnętrza swoim blaskiem. Duch Święty jest światłością człowieka ochrzczonego. On jest dawcą siedmiu darów: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Dzięki Jego obecności każdy z nas jest wyposażony we wszystko, co jest potrzebne do osiągnięcia zbawienia.

Ojciec Niebieski wyznał, że Jezus jest Jego „Synem umiłowanym”. Do każdego z nas Bóg w sakramencie chrztu wyrzekł te same słowa: jesteś moim umiłowanym dzieckiem – Ja jestem twoim ojcem. Skoro ja ciebie umiłowałem i przyjąłem za swe dziecko, ty też mnie umiłuj i uznaj we mnie ojca – Boga.

Chrzest jest zanurzeniem w śmierć Jezusa i Jego zmartwychwstanie. Chrzest jest także wszczepieniem w samego Boga. W Ewangelii św. Jana czytamy takie słowa: „Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5). Przez chrzest każdy ochrzczony został wszczepiony w Jezusa. Ta sama moc życia przenika i nas, i Jezusa. Z Niego przechodzi ona nieustannie na nas i wzywa nas do doskonałości. Ta moc – dar Boga – sprawia, że nieustannie porzucamy nasze grzechy. Ta moc kształtuje w nas człowieka szlachetnego serca.