Droga do Emaus

Ewangelia trzeciej Niedzieli Wielkanocnej jest Ewangelią o uczniach z Emaus (Łk 24,13-35). Byli to dwaj uczniowie Jezusa, którzy po Jego śmierci, kiedy minął szabat, opuszczają Jerozolimę, smutni i przygnębieni, kierując się do swej miejscowości zwanej Emaus. Po drodze Zmartwychwstały Jezus dołączył do nich, ale oni Go nie poznali. Widząc ich tak zasmuconymi, Jezus najpierw pomógł im zrozumieć, że męka i śmierć Mesjasza zostały przewidziane w planie Bożym i zapowiedziane w Piśmie Świętym. W ten sposób zapalił na nowo ogień nadziei w ich sercach.

Wówczas dwaj uczniowie poczuli się w sposób nadzwyczajny pociągnięci ku temu tajemniczemu człowiekowi i zaprosili go, aby pozostał z nimi tego wieczoru. Jezus przyjął zaproszenie i wszedł z nimi do domu. A gdy byli przy stole, On pobłogosławił chleb i połamał go, wtedy Go poznali, lecz On zniknął im z oczu, pozostawiając ich w zadziwieniu. Kiedy zostali oświeceni przez Słowo, rozpoznali Zmartwychwstałego Jezusa przy łamaniu chleba – nowym znaku Jego obecności. I od razu poczuli potrzebę powrotu do Jerozolimy, aby powiedzieć innym uczniom o ich doświadczeniu, o tym, że spotkali Jezusa żywego i poznali Go przez gest łamania chleba.

W ten sposób droga do Emaus staje się symbolem naszej drogi wiary: Pismo Święte i Eucharystia są elementami niezbędnymi, aby spotkać się z Panem. My także często przychodzimy na niedzielną Mszę Świętą z naszymi obawami, naszymi trudnościami i rozczarowaniami. Niekiedy życie nas rani i my odchodzimy smutni do naszego “Emaus”, odwracając się plecami do planu Boga. Jednak przyjmuje nas, ogarnia nas, Liturgia Słowa: Jezus wyjaśnia nam Pisma i w naszych sercach zapala ciepło wiary i nadziei. Następnie w Liturgii Eucharystycznej daje nam Siebie, Chleb życia wiecznego. Msza – żywa obecność zmartwychwstałego Jezusa, obecność, która wyraża się w Słowie i w Eucharystii – oświeca nas i prowadzi z powrotem do Jerozolimy, to jest w kierunku wspólnoty braci i wspólnoty ludzi, aby żyć dzieląc się i realizując otrzymaną misję.