Do Serca Twojego uciekamy się ...

Zapraszamy na nabożeństwa czerwcowe. Nie zapominajmy, że obok kościoła stoi figura Serca Jezusowego. Przybywając do świątyni nie omijajmy jej.
 

Jeśli serce jest symbolem miłości, to początki kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają wieczernik (ostatniej Wieczerzy. Wtedy to „jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował - spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?»  Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?»”  (J 13, 24-26).
W głębokiej jedności z Sercem Jezusa żyła św. Mechtylda  (1241-1298), która kryła się (wchodziła) w  Sercu Pana Jezusa. Mechtylda każdego rana witała Boże Serce i każdego wieczora je żegnała.
Św. Jan Eudes (1601-1680) był „twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi” i gorliwym apostołem nabożeństwa do Serca Jezusa i Maryi.

Tak jak Pan Jezus w naszych czasach posłużył się św. Faustyną do upowszechnienia w świecie kultu Miłosierdzia Bożego, tak w siedemnastym wieku wybrał sobie zakonnicę (wizytkę) Małgorzatę Marię Alacoque (1647-1690) do wprowadzenia kultu swojego Najświętszego Serca w całym Kościele. Jak św. Jan nazywał siebie umiłowanym uczniem, tak Pan Jezus w pierwszym wielkim objawieniu (27.12.1673) nadał św. Małgorzacie imię „umiłowanej uczennicy mojego Serca”. W tym objawieniu usłyszała też następujące słowa: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”.
W kolejnym objawieniu na początku roku 1674 r. Pan Jezus wymienił dobrodziejstwa i łaski, jakie przyrzeka czcicielom swojego Serca.
Ostatnie wielkie objawienie miało miejsce w piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 r.  Tymi słowami zwrócił się do św. Małgorzaty: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia”.
Obietnice dotyczące czcicieli Najśw. Serca Pana Jezusa:
    1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
    2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
    3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
    4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
    5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
    6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
    7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
    8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
    9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
    10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
    11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
    12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Idea poświęcenia miesiąca czerwca Najśw. Sercu Pana Jezusa pochodzi od francuskiej zakonnicy Anieli de Sainte-Croix.
Również litanię do Serca Pana Jezusa ułożyła francuska zakonnica (wizytka) Joanna Magdalena Joly w 1720 roku podczas wielkiej zarazy w Marsylii. Odmawiano ją dla uproszenia zmiłowania Bożego. Zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej uzyskała dopiero w 1899 roku.

W Polsce po raz pierwszy zostało odprawione nabożeństwo czerwcowe 1 czerwca 1857 w kościele Sióstr Wizytek w Lublinie. Na prośbę biskupów polskich, papież Pius IX w roku 1859 polecił sprawować to nabożeństwo w całej ówczesnej Polsce (będącej pod zaborami). I tak jest do dziś.
Nie zapominajmy o nabożeństwie do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Maryja swoich czcicieli prowadzi do swojego Syna, do Jezusa, który pragnie zanurzyć nas (zamknąć) w swoim Sercu.