Czyśćcowy listopad

Katechizm Kościoła Katolickiego o czyśćcu :

1030 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni Bożej, ale niedoskonale oczyszczeni, choć pewni swego wiecznego zbawienia, po śmierci przechodzą oczyszczenie, aby uzyskać świętość niezbędną do wejścia do radości nieba.

1031 Kościół nazywa czyśćcem to ostateczne oczyszczenie wybranych, które różni się całkowicie od kary potępionych. Kościół sformułował naukę wiary odnoszącą się do czyśćca przede wszystkim na Soborach Florenckim (por. DS 1304) i Trydenckim (por. DS 1820; 1580). Tradycja Kościoła, odwołując się do niektórych tekstów Pisma Świętego (np. 1 Kor 3, 15; 1 Piotra 1, 7), mówi o ogniu oczyszczającym: (...)

1032 Nauczanie to potwierdza także praktyka modlitwy za zmarłych, o której już mowa w Piśmie Świętym: „Dlatego [Judasz Machabeusz] nakazał złożenie za zmarłych tej przebłagającej ofiary, aby byli uwolnieni od grzechu " ( 2 M 12, 46). Od najdawniejszych czasów Kościół czcił pamięć o zmarłych i ofiarował modlitwy na ich rzecz, zwłaszcza ofiarę eucharystyczną (por. DS 856), aby po oczyszczeniu mogli osiągnąć uszczęśliwiające widzenie Boga. (…)

Ogień jest symbolem oczyszczenia. Złoto, i nie tylko, oczyszcza się w ogniu. W opisach i obrazach przedstawiających rzeczywistość czyśćca, prawie zawsze używa się symboliki ognia. Jakkolwiek nazwalibyśmy proces oczyszczania się duszy w czyśćcu, jest on trudny i ciężki. Maria Simma, do której przychodziły dusze prosząc o modlitwę, twierdzi, że cierpienia tych dusz są większe niż cierpienia na ziemi. Dlatego modlimy się za dusze czyśćcowe. W perspektywie tajemnicy czyśćca staramy się tak żyć, byśmy po śmierci od razu weszli w bramy raju.