Gdy 2018 roku w wigilię uroczystości św. archaniołów Michała, Rafaela i Gabriela uczestnicy mszy św. zaczęli zbierać się w kaplicy seminaryjnej Wyższego Seminarium Duchownego XX Michalitów w Ñemby, zauważyli, że ołtarz jest obnażony, czyli bez obrusów, bez kwiatów i bez świec.
Była godz. 15.00. Wszystko przybierało charakter podniosły z pięknem uzewnętrzniającym się od samego początku, gdyż odbywała się konsekracja ołtarza wykonanego w kamieniołomach Mandu´ára z miejscowości Emboscada. Przybyły siostry michalitki ze swoimi kandydatkami, przynosząc ducha uśmiechu i radości. Ale brakowało zaproszonego dyrektora fabryki Super Spuma, który ofiarował ołtarz i tabernakulum oraz pozostałe elementy wystroju prezbiterium. Tydzień wcześniej udał się na kilkudniowe spotkanie z Bogiem, które wskutek ataku serca przemieniło się w wieczne z Nim przebywanie.
Konsekracja ołtarza
Po liturgii słowa kleryk Yoni zaintonował Litanię do Wszystkich Świętych, w której prosiliśmy o ojcowskie wstawiennictwo błogosławionego Bronisława Markiewicza i braterskie błogosławionych męczenników michalickich Władysława i Wojciecha. Po Litanii pod ołtarzem zostały umieszczone relikwie pierwszego stopnia naszego Ojca Założyciela. Ich złożenie wskazuje na ścisłe zjednoczenie błogosławionego Bronisława Markiewicza z Chrystusem. Ale są one także wyzwaniem, by poznawać głębiej jego charyzmat i jego dziedzictwo. Dzięki nim doświadczamy wyjątkowej jego obecności, gdyż stanowią przedłużającą się formę spotkania z nim tam, na Kontynencie Nadziei.
Wikariusz generalny michalitów, ks. Rafał Kamiński, który odbywał wizytację kanoniczną w prowincji, namaścił ołtarz krzyżmem świętym, wylewając je na środek mensy i w jej czterech rogach, jako nawiązanie do pięciu ran Pana Jezusa. Ten gest oznacza też, że ołtarz stał się symbolem Chrystusa, który składa na ołtarzu siebie samego w ofierze za zbawienie wszystkich ludzi. A spalone kadzidło na płycie ołtarzowej i okadzenie ołtarza oznaczało, że życie kleryków ma być przez Jezusa Chrystusa obecnego na ołtarzu modlitwą i jak kadzidło wznosić się do Boga, stając się Jemu przyjemną wonią.
Życie oddane Bogu
Klerycy przynieśli dwa obrusy. Obrus lniany, sprowadzony z Polski, rozłożyli bezpośrednio na świeżo namaszczonej płycie kamiennej, a drugi, bawełniany, położyli na znak, że ołtarz jest nie tylko miejscem ofiary, lecz także stołem, przy którym się posilamy. Pod koniec tej znaczącej ceremonii postawiono na ołtarzu zapalone świece, symbol zmartwychwstania i nowego życia. A kwiaty, które go ozdobiły, przypominały uczestnikom, że Bogu trzeba oddać całe swoje życie.
Ołtarz kamienny jest jednym z najważniejszych elementów sakralnego wnętrza, nadaje mu niezwykłą dostojność i jest figurą Chrystusa, który jako Bóg jest nie do zniszczenia. Pozwala łatwiej uchwycić ten szczególny klimat, którym odznacza się każde miejsce święte, a dopełnieniem ołtarza jest ambona. Podczas tej uroczystości, na nowym ołtarzu dokonało się spotkanie Chrystusa z teraźniejszością, który w tym dniu w każdym uczestniku wycisnął liturgiczne ślady pod Krzyżem Południa.
